Monthly Archives: Μαΐου 2008

Η μνήμη των πτωμάτων

jar city

«Jar City», τέταρτη ταινία μεγάλου μήκους του απρόβλεπτου Μπαλτάζαρ Κορμακούρ, μετά τα «101 Ρέικιαβικ», «Η θάλασσα» και το «A little trip to heaven». Βασίζεται στη νουβέλα του Arnaldur Indridason «Φορμόλη», και πιστεύω ότι είναι η πιο ολοκληρωμένη δουλειά του Κορμακούρ, με πολλά στοιχεία από την τυπολογία του νουάρ, σκληρό χιούμορ και εξαιρετικές ερμηνείες (ο ίδιος ο Κορμακούρ ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός). Κεντρικός χαρακτήρας ο επιθεωρητής της αστυνομίας Ερλεντουρ (Ινγκβαρ Σίγκουρσον) φιγούρα σκληρού αστυνομικού, απόγονος των πολεμιστών Βίκινγκς: ερευνά μια παλιά υπόθεση δολοφονίας με απόλυτη αφοσίωση, σαν να κάνει πόλεμο με τους πάντες (υπάρχει μια εκπληκτική σκηνή, με τον αστυνομικό να παίρνει «έτοιμο» φαγητό για το σπίτι… Εκεί, μόνος του, ανοίγει τη σακούλα και αντί για τυποποιημένο «αμερικάνικο» φαγητό αντικρίζουμε ένα ψημένο αρνίσιο κεφάλι.. Σαν απόγονος φυλής πρωτόγονων κυνηγών ο επιθεωρητής βγάζει πρώτα με τα χέρια του το μάτι και το τρώει και στη συνέχεια διαλύει τα σαγόνια…).
Ο ίδιος ο Κορμακούρ απεγκλωβίζεται από το κοινωνικό ψυχόδραμα που «περιόριζε» τις προηγούμενες ταινίες του και αντλεί πολλά από την πλούσια παράδοση του νουάρ αλλά και του θρίλερ: η έρευνα (σαν αναλυτική διαδικασία, και με επιστημονικά εργαλεία -εδώ μια τράπεζα γενετικού υλικού), η «μοιραία» γυναίκα -εδώ η κόρη του αστυνομικού, πρεζόνι που εκπορνεύεται, σε επαφή με τους καταδιωκόμενους από τον πατέρα της, η αναδρομή σε ένα «σκοτεινό» παρελθόν, τα κομμάτια του οποίου αναζητούνται αλλά ουδέποτε ανευρίσκονται πλήρως, διεφθαρμένοι αστυνομικοί, μοναχικός, «σκληροτράχηλος» ήρωας, και φυσικά χιούμορ… Η έρευνα αυτού του είδους δεν καταλήγει ακριβώς σε «λύση»… Αλλωστε, όλα διαδραματίζονται σε έναν περίκλειστο χώρο –και εδώ, η Ισλανδία είναι νησί! Είναι εκπληκτικό πώς κατορθώνει ο σκηνοθέτης να απεικονίσει αυτή την αίσθηση της «κλειστής», αδιέξοδης σκηνής…

Και βέβαια, στην ουσία η ίδια η διαδικασία της έρευνας αποτελεί «απάντηση» στα ερωτήματα που τίθενται.
Ένα πρωτότυπο «εύρημα»-παρέκβαση στην αυστηρή τυπολογία του είδους: Όπως είπαμε, η κόρη του αστυνομικού συναναστρέφεται τους παράνομους που καταδιώκει εκείνος. Η επαφή του μαζί τους καταλήγει σε σαρκαστικά σχόλια για τις επιδόσεις της κόρης του στο κρεβάτι… Ωστόσο, εκείνος τελικά με έναν επίπονο, εξαιρετικά οδυνηρό τρόπο αναζητεί τρόπους συνύπαρξης μαζί της, δίνοντάς μας τις πιο ουσιαστικές -ίσως- στιγμές της ταινίας…


Σχολιάστε

Filed under film reviews